با سلام .

در .ررد تاثیر بازی در تربیت کودک صحبت شد حالا باید ببینیم چه اسباب بازیهایی می تواند مفید و یا مضر باشد از باب مقدمه باید گفت که کودک تخیل بسیار قوی دارد با اسباب بازیش زندگی می کند و برای آن بسیار ارزش قائل است مثلا برای عروسکش زندگی قائل است و به او غذا می دهد با او حرف می زند و....

خلاصه باید گفت :کودک با اسباب بازی زندگی را یاد می گیرد مفاهیم و رنگها و چیزهای دیگر را یاد می گیرد.

حالا که نقش اسباب بازی معلوم شد صفات یک اسباب بازی خوب اینگونه است :

1-خود کودک بازی کند نه اینکه اسباب بازی بازی کند و کودک تماشا کند پس تمام اسباب بازیهای کوکی و باطری دار از این جهت اسباب بازی خوبی نیست .

2- اسباب بازی به کودک جهت می دهد پس اسباب بازیهایی که پیامهای منفی دارند نمی تواند مناسب باشد مثل عروسکهای باربی که الگو بودن یک زن بد حجاب بی حیا را به فرزند می دهد و یا اسباب بازیهایی که ترانه یا موسیقی همراه دارد و اصلا مناسب نیست که ذهن پاک کودک را با این چیزها پر کنیم .

3-اسباب بازی خوب نباید زود خراب شود و باید استحکام لازم را داشته باشد تا اعتماد به نفس کودک پایین نیاید .

4- اسباب بازی باید باعث فکر کردن و رشد تخیل یا آشنایی کودک با مفاهیم مختلف مثل رنگها وغیره شود مانند آجر های پلاستیکی که کودک روی هم می چیند و مثلا خانه ای درست می کند .

5-متناسب سن فرزند باشد (اینکه روی اسباب بازی نوشته باشد مناسب چه سنی است خیلی اعتبار ندارد ) اگر برای کودک خیلی سخت باشد مثل بعضی جورچین ها که برای بزرگترها هم سخت است اعتماد به نفس او را کم می کند .و اگرخیلی ساده باشد کودک را به فکر کردن وادار نمی کند .

6- اسباب بازی بهتر است خیلی گران نباشد تا از خراب شدن آن او را سرزنش نکنید همچنین اینکه پدر یا مادر برای او اسباب بازی بسازند (مثلا از چوب تفنگی درست کنند ) بسیار برای کودک شیرین و لذت بخش خواهد بود .

منتظر نظرات ارزشمند شما هستم .با سلام و احترام

هادی یوسفی  

تاثیر بازی در تربیت کودک1

با سلام .

در اسلام دستور است که فرزندتان را 7 سال رها کنید تا بازی کند . این دستور نشانگر تاثیر بازی در تربیت کودک است چون اسلام که این همه روی تربیت تاکید دارد همین اسلام دستور به بازی کودک می دهد و بعد می فرماید در 7 سال دوم  او را تعلیم دهید و ادب به او بیاموزید و باید فرمانبردار باشد و در 7 سال سوم وزیر و معاون شما باشد آنچه مهم است که بدانیم اینکه این یک روند است که باید طی شود اگر فرزند در سنین کودکی خوب بازی نکند نمی تواند خوب تعلیم ببیند . اینکه می فرماید فرزندتان را رها کنید تا بازی کند منظور این نیست که اصلا به او کار نداشته باشید و او را تربیت نکنید بلکه منظور اینست که تربیت او در این 7 سال عموما با بازی باید همراه باشد و اگر مطلبی بخواهیم به او یاد بدهیم هم در درون همین بازی است و شما هم تجربه کرده اید که کودک در این سن حرف شنوی چندانی ندارد و نمی توان با امر و نهی او را تربیت کرد .

 نتبجه گرفتیم که بازی نیاز کودک است و باید به تربیت او کمک کند پس اگر کودکی جنب و جوش لازم را ندارد و بازی نمی کند نشان مشکلی در درون اوست و اگر می بیینیم فرزند ما سروصدا می کند و بازی می کند باید خوشحال باشیم و او را منع نکنیم البته باید رفتار  او را مدیریت کنیم که هم بازی کند و هم به کسی آسیب نرساند . نقش اسباب بازیها هم بسیار مهم است که در نوشتاری دیگر به آن خواهیم پرداخت ان شاءالله.